GPRS Activation (GLOBE, SMART and SUN Network)

FOR GLOBE USERS

For a list of compatible MMS & GPRS handsets, send NOKIA, ERICSSON or SAMSUNG (depending on your handset model) to 2365.

Note: Regular text messaging charges will apply.

To get your phone's settings, text GO (handset model) to 2951. Example, GO N3650. (For a list of compatible handsets, do as instructed above)

Note: For Nokia 6220, 6600, and 6820, text GO (handset model),,1234 and send to 2951. Make sure to type in the two commas before the 1234 PIN.

Enter 1234 when asked for PIN to save settings.

Send an MMS message for only P5.00 to activate the service.


FOR SMART USERS

Setting up of MMS and GPRS handsets:
To download 3G/MMS/GPRS settings, key in SET to 211. to get supported brands, key in SET LIST and send to 211

Activating SMART MMS and GPRS:
To activate SMART GPRS, key in GPRS ON and send to 3401.
To activate SMART MMS, key in MMS ON and send to 3401.


FOR SUN CELLULAR USERS

Just key in ACTIVATE to 2300 or call CSR 200 for manual activation

HOW TO MAKE MONEY USING SHORTENED URL from ADF.LY

Adf.ly is a URL shortener service that pays you for sharing links on the internet while using their shortened URL.



People pay to advertise with adf.ly, and people who shrink their links with adf.ly get a cut of the profit every time someone clicks an adf.ly shortened link.



When the adfly shortened link is clicked, a 5 second ad is shown before they are able to go on to the page they wanted to view through SKIP AD.

Get paid to share your links!

In order to avail of the AdF.ly service you have to register on their website. They simply serve ads on every link that you generate using their shortened URL service and in return, you get paid. You earnings will depend on the total number of views that your link produces and the number of clicks it generates. The total amount of money that you make depend on the geographical region where your page views are originating.

Protypers: Easy Job, Easy Money!

CLICK on the TITLE in order for you to be re-directed to the PROTYPERS.COM Site!!

AyosDito Promo: SURF.CLICK.WIN

Hi Pinoy Bloggers!




Please click on the LINK below if you are interested to JOIN AyosDito.ph on their newest promo.


Check out their site to be able to win and find interesting products that are cheap and quality pa at the comfort of your home or office.





So, what are we all waiting for?



Just have to...



SURF. CLICK. WIN.


http://www.ayosdito.ph/great_deals_mechanics.html

Love Has No Expiration Date

LOVE is a many splendored things just like some old songs says…pero…Bakit ganito ang nararamdaman ko…bakit ba parang anlakas ng attraction ko sa kanya…gusto ko siya…mali…mahal ko siya…pero ang manhid lang niya talaga…umiiyak ako dahil sa kanya…indi na ako halos makakain pag di ko siya nakikita o naririnig man lang ang kanyang tinig…ang masakit hindi niya alam ang lahat ng mga pinagdadaanan ko. Minsan ko ng nakita sa iba ang mga nangyayaring ito sa akin…karamihan sa kanila ay nabigo, nasaktan lang…ang pag ibig na iniukol nila ay tila walang kabuluhan…para ka lang bumato sa hangin o di naman kaya’y humihiling ng liwnag sa buwan…sabi ng marami ang pag-ibig na walang katugon ay ang pinakamasakit na uri ng pag-ibig…luluha kang mag-isa…mangangarap ka na lang lagi na sana…sana nga ay maging kayo…ika nga ng gasgas ng kasabihan “ang buhay ay hindi palaging happy ending”, totoo naman na walang “happily ever after” kadalasan yung mga pinapangarap natin hanggang pangarap na lang…wala na nga ata talagang masasabing perfect relationship…every love has its flaws…depende na lang sa tao kung papaano ito aayusin..dedesenyuhan…siguro nga sadyang ganito ang tadhana para tayong mga nasasawi sa pag-ibig at natututo pa lang umibig ay matuto ring makuntento…Hindi nga ba’t nagmamahal ang tao hindi dahil sa gusto mo lang siya o kaya nagandahan ka sa kanya…yun bang nagmahal ka just for the sake na my matawag kang honey, my love at sweet…kasi kung ganito ang uri ng pagmamahal na inuuukol mo sa isang tao hindi pagmamahal yan…kundi pagnanasa at kung baga sa hierarchy of needs ay luho ang iyong pagmamahal…hindi lang sa fashion may mga social climber…pati sa pag-ibig din…matuto ka dapat makibagay…at ilagay ang sarili mo sa lugar…dahil sa huli ikaw din ang masasaktan…hindi mo maaabot ang langit sa isang talon mo lang…hindi mo matutuhang mahalin ang isang tao sa isang tingin lang…love at first sight? Kalokohan! Hibang ka na ngang matatawag pag na fall ka sa isang tao sa unang kita mo pa lang…love should go to a process of getting to know each other…it is actually a long process…sa una dapat friendship lang then love and then commitment, engagement and finally you go straight to being husband and wife…parang ang dali no? But that is not always the case…that is why so many hearts have been broken…million tears have been shed…and the fact that we all know that love hurts why do we still tend to fall in love…masarap sana talagang ma-inlove but you have to make it sure na you fall in love with the right person, at the right time nd with the right reason…sayang lang ang kasi ang pagmamahal na walang katugon…wag ka ng tumulad sa iba na nagtiwala sa kasabihang “it is better to fall in love and lost than to never love at all”…para saan pa ang ma-inlove kung sa huli’y nasaktan ka at nawalan pa…hayaan mo na lang dumaan ang panahon at kasihan ka ng tadhana…dito ka sa kasabihang ito maniwala, na “dumarating ang pag-ibig na parang magnanakaw sa gabi”, the least that you expect love to arrive the greater is the chance that love will someday land right to your very heart…and since wala namang expiration date ang pagmamahal..lalo na yung pagmamahal na totoo…malamang sa malamang darating din ang magmamahal sayo di man siguro ngayon o mamaya, baka bukas malay mo.

How Stupid Can You Get When You Are In LOVE?

Bakit kaya pag nagmamahal tayo napaka awkward ng feeling...yung parang pag nasa tabi mo yung crush mo parang hindi mo kilala yung sarili mo...indi ka makakilos ng totoo...natututo kang maging plastic...pero in away kaplastikan na nakaka turn on...syempre ayaw mo namang mapahiya sa crush mo...ewan ko ba kasi at parang andami ko namang crush..meron sa trabaho, sa bahay, sa dyip at kahit naka sabay ko lang sa daan... may feeling ako na parang eto na, todo na to... gusto ko na siya..."I lab you na"..pero parang I don't mean it...gulo no? Nakakayamot talaga pag may crush ka tapos indi ka man lang niya matapunan ng ngiti...o kaya batiin man lang pag nagkasabay kayo sa pagpasok sa pinto...tatanggapin ko n rin kahit mura..basta pansinin lang niya...tapos pag may nakaalam naman na crush mo si ganito o kaya ibuko ka ng kupal friends mo...hay rambol na talaga...at eto pa ang ending na masakit, kasi ba naman yung crush mo di mo pa nga nalalapitan at naliligawan basted na agad ang inabot mo..I say NO, NO, NO...nasan naman ang due process dun...pag sa lab ang dami talagang problema...what, where, when and how mag de date...kung san kayo manonood ng sine o kung diretso na dun sa biglang yuko i mean liko...o kung ano ang ireregalo mo sa kanya sa tuwing monthsary ninyo...PROBLEMA NA BA YUN??? Buti nga kayo yun lang problema ninyo..eh ako nga problema ko kung sino papatol sa akin...isa lang daw kasi akong malaking JOKE...huhuhu...naiyak naman ako dun...naaalala ko tuloy yung lyrics sa kanta ng itchyworms na akin ka na lang...please, please I need erotic satisfaction...I mean tao lang din naman ako at tsaka puro kalyo na kamay ko...kakapahid ng luha sa tuwing gabing maulan...malamig...madilim...mag isa...nakasalampak sa sahig...minsan nandun lang ako sa isang sulok ng kwarto..tulala...nakatitig sa bintana habang pinagmamasdan ang mabilis na pagdaloy ng ulan...tulad rin ng pagdaloy ng aking luha...maingay ang patak ng tubig...at ang bagyo ay parang industrial fan na nagbubuga na ata ng ga ipu-ipong hangin...ito'y nagpupumilit pumasok sa maliit na siwang ng bintana...tulad rin ng aking hangaring makapasok sa P-U-S-O ng aking minamahal...tumingin ako sa labas...dumungaw at ayun ako'y basang-basa na...sa gitna ng lamig ay indi man lang naibsan ang init na aking nadarama...gusto kong sumigaw...gusto kong maligo at magbabad sa ulan...tumalon-talon na parang baliw...ang pag ibig ko'y baliw...ang puso koy na papraning. Sabi ko ayoko ng magmahal, pero isang umaga nakita ko si C--c--e...hay ang ganda talaga niya...makalaglag panga...tulo pa nga laway ko lumakad siyang papalayo...kaso sadya atang indi kami bagay...gwapo ako pangit siya...hehehe..(ulol...lol..lol).kayo naman sobra kayong mag react...hayaan nyo na akong mangarap...hanggang pangarap na lang ba ako? Indi pa rin naman ako nawawalan ng pag-asa...I hope ganun din kayo...Sabi nga ni Senator Villar para umasenso kelangan ng sipag at tiyaga...bakit naman si Betty La Fea nagkaroon ng Armando...si Madam Auring my Archie...ganun din sa pag-ibig...minsan nga lang may mga ibang tao na sobrang manhid...bakit kasi ganun ang tadhana? Masyadong unfair, kung sino pa ang mahal mo eh siya pang mananakit sayo...puro na lang dilemma, yung mahal mo may mahal ng iba...tapos yung mahal ka indi mo naman mahal...hay, mapapamura ka talaga sa mga pangyayari sa buhay mo...pero alam ko...my life has a purpose, di ko man siguro alam ngayon kung anu yun at kung para saan yun...in time darating din yun...all we have to do is wait.

Binulong ko sa Hangin na Mahal Kita

Nagsimula ang kwento ng pag ibig ko sa isang biruan…lokohan lang na matatawag…sa isang outsourcing company ako nagtatrabaho noon taong 2005…magkakasama kami sa isang project nina Nick at Airah (di tunay na pangalan)…nung una si Nick ang may crush kay Airah pero dahil nga sa likas na palabiro ang loko sa akin na lang niya ito nireto at nakipag pustahan pa na hindi ko mapapasagot yung bebot. Ako naman si loko sumang ayon din. Sinimulan ko ang pan liligaw ko sa pamamagitan ng pagkuha ng number nya, nung una ayaw niyang ibigay pero nung huli nakumbinsi ko rin siya. Sinabi ko kasi na pinapakuha ng linelead namin sa akin ang lahat ng contact number ng ka project ko…ayos diba? Tapos ayun nga tinext ko sya, pinadalhan ko ng mga sweet quotes na pamatay…tumalab naman kasi nagreply siya sa akin ng “ang sweet naman ng mga quotes mo” siguro sweet ka in person, kaso pag nasa work tayo parang ang suplado mo naman”…tapos sabi ko pa epek ko lang yun para ma curious sila sa akin eh tumatalab naman pala. Naging text buddies kaming dalawa ni Airah at syempre naging mas close na kami sa work…ng malaman iyon ni Nik nagselos ang loko kasi sa halip na sa lakad na ako ng tropa sumama mas pinipili ko nang kasama ang bago kong prospect. Para mawala na ng pgtingin sa akin ni Airah ay ibinuko ng loko ang usapan namin, eh kaso sori na lang siya kasi naging sobrang close na talaga kami ni Airah kaya ala din nangyari dun…nagtampo lang siya ng konti pero okay naman kami…puro masasayang sandali ang naranasan ko sa piling ni Airah…no dull moments ika nga sa ingles. Pag break time na sabay-sabay kami nila Nick (bestfriend ko pa rin) kumain tapos syempre sa gitna si Airah para nasusubuan ako ng cheez curls…si Nick naman ewan ko kung bkit parang hindi natutuwa sa nangyayari sa amin…nagseselos ata ang kaibigan ko or natatakot siyang singilin ko siya sa pustahan namin? Sobrang bait talaga ni Airah at nagpapasalamat ako sa kanya kasi napagtitiisan nya ang pagiging moody ko…pinanganak kasi ako sa buwan ng Pebrero kaya medyo may pag ka kulang-kulang…sa work nalaman na nila na kami na ni Airah…so naging tampulan kami ng tuksong grupo…ang swerte naman daw ni Airah kasi ako ang BF niya eh ang itim naman daw ng kutis nya…aminado naman si Airah na medyo dark skinned nga siya pero para sa akin siya talaga ang pinakamaganda. Sa totoo lang kamukha niya yung former Ms. Universe ng India, si Sushmita Sen. Mahal na mahal ko na talaga si Airah kaya kahit anong sabihin nilang panira sa samahan namin eh walang epekto. Ganun naman ata talaga pag nagmamahal tayo, walang mahalaga kundi ang isat-isa, walang kapintasan tayong makikita kasi nga minamahal natin yung tao…tsaka wala namang perpektong tao diba? Minsan niyaya ko si Airah na pumunta sa bahay at mag inuman kami…pumayag naman siya tapos, nagsama pa kami ng dalawang kaibigan na malapit sa aming dalawa, yung indi kami ibubuko…kaya nung uwian na namin mula sa magdamag na pagtatrabaho dumiretso kaming pat sa bahay…bumili na rin kami ng mga uulamin at pupulutanin sa daan. Pagdating sa bahay, tinulungan nila akong magluto ng sinigang na tilapya…tsaka pritong galunggong…anlakas ng trip nmin nun kasi ba naman mga puyat tapos diretso na sa inuman…okay pa rin naman kami..pero syempre ang pakay talaga namin dun ni Airah eh ang makapag unwind at mag unload…hehehe. Dun ko unang natikman ang sarap ng mga halik ni Airah…sa mga patago at nakaw na sandaling iyon namin pinapawi ang mga pagod sa magdamag…stress reliever ang kanyang mga yakap at halik para sa akin…nagpaalam na yung dalawa naming kaibigan pagkatapos ng inuman na iyon…kami namang dalawa ay buong laya ng naglunoy sa kaligayahan… nakatulog kami na magkayakap ng umagang iyon at medyo madilim na ng magising. Nangilid ang luha ni Airah ng mapagtanto nya ang aming ginawa…pero indi iyon luha ng pagsisi…ang sabi nga nya…maswerte daw siya at ako ang first time nya…indi rin naman ako nag padaig dahil mas maswerte ako kasi mahal na mahal niya ako….at mahal na mahal ko rin siya. Lumipas ang mga araw, mga taon na ang nagdaan pero okay pa rin kami…I mean we love each other so much at lagi nang parang miss na miss namin ang isat-isa…hanggang isang umaga pag pasok ko sa trabaho nagulat ako sa balitang kumakalat…kasal na si Airah…hindi sa akin kundi sa ibang lalake!Hindi siya pumasok nung araw na iyon. Ramdam ko ang pagkaawa ng mga kasamahan ko sa akin, lahat ng mga mata ay nakatuon sa akin…indi ako nagpakita ng lungkot sa kanila…sa halip naging mas extra sweet ako at maalalahanin sa mga katrabaho ko…marami nga ang nagtatanong Ronel tao ka ba????? Ang sagot ko naman sa kanila, matagal ko nang alam na tao ako, at kaya ako ganito ay dahil sa katotohanang ang tao marupok, mahina…may dahilan siguro si Airah kung bakit nagawa nya ang ganoon…dahilang siya lang ay may alam. Bumilib sa akin ang mga kakilala ko at ka-trabaho dahil sa attitude ko na yun…pero ang hindi nila alam…ang hindi nila nahalata..ay ang mapait na mga ngiti at nananamlay kong mga mata…sa mga oras na hindi sila nakatingin sa akin…Isang araw pumasok na rin si Airah, agad na nagtama ang aming mga paningin…hindi siya makatingin sa akin ng diretsoo…pero naglakas siya ng loob na lumapit at sinabi niya, “Tol sori, sori talaga!! Ikaw ang mahal ko alam mo yan, pero hindi ko rin alam kung bakit ko nagawa yun…nagduda kasi ako sa pag-ibig mo eh”. Ang buong akala ko mahal mo ako? Nag-away pa kami ng kaibigan ko dahil sayo pero ayos lang Airah…siguro nga talagang hindi tayo ang magkapalad! Hindi na niya ako kinulit pa mula noon kasi alam nya na wala na rin namang mangyayari. We have to move on without each other na lang. Aaminin ko, dati talaga ang pag-ibig ko sa kanya ay biro lang, yun ang akala ko, pero natutuhan ko siyang mahalin sa kabila ng mga paninira ng iba sa amin. Pinaglaban ko naman siya e. Hindi niya pinahalagahan ang halos tatlong taon naming pagmamahalan. Nung huli pa ulit kaming magkita ni Airah nag request siya sa akin kung pwede ba daw niya akong mahalikan kahit sa huling pagkakataon…pumayag ako…mariin ang naging paghalik nya, at kasabay nun ay nalasahan ko ang luha niya…binulungan pa niya ako nito…”Alam mo naman talaga na mahal kita, nagkamali ako ng paghusga tol, pagsisihan ko ang bagay na ito habang-buhay…I want to have you sana, kaso ako ang naligaw…ako ang nagkamali…wag mo sana akong limutin…at sana ipakita mong mahal mo ako…kahit sa huling sandali….THE END

Tsamba Lang!

Ilang taon na ba ang lumipas simula ng una akong mamulat sa kaanyuan ng mundo? Mga libong oras na ata akong nangangapa kung saan tutungo. Naaalala ko pa nuon, nung ang piso ay malaki pa ang halaga. Nuong may 5 pisong papel pa. Madami na ang nagbago. Yung ibang kamag anak ko nga at mga ibang kilala ay yumao na. Parang ang bilis ng panahon 24 na pala ako ngaun. Teka muna..anu na ba ang narating ko. Pakiramdam ko indi man lang umusad ang kalagayan ko. Nung nasa elementarya ako sa Talon sabi ko kelangan pag nagtapos ako valedictorian para maging proud si nanay sa akin. Indi man natupad yun nakatapos naman ako ng elementarya. Nung hayskul naman ako sa vergon pangarap ko ang makuha ang pagiging first honor para maging scholar ako sa college kaso indi rin natupad yun. Nagsikap naman talaga akong mag aral kaso tlagang may mga mas matalino at magaling sa akin. Di rin naman ako pahuhuli sa kanila kaso sa pinansyal ako nadadale..nung minsan nga imbes na magsaya ako sa field trip namin sa expo. Gumawa na lng ako ng aking term paper..indi man ako sumaya sa pagkuha ng mga picture sa Subic at sa paglalaro doon mas natuto naman ako sa araling aming pinag aaralan sa klase. Nung college medyo naiba ang kwento, kasi ngayon hindi na pera pera lang ang labanan, patalinuhan na talaga..maswerte naman dahil kahit hindi kinilala ang galing ko sa major graduation event, binigyan naman ako ng student council namin t mga katulad kong estudyant rin ng Area Excellence in Economics. Nasa punto ako ngayon ng aking buhay kung saan parang andami ng possibilities kung iisipin pero kung paano yun gagawin at makakamit yun ang indi ko pa nalilinawan..siguro nga ay kulang pa ako sa focus kung kaya’t kadalasan ay nakakalagpas sa akin ang swerte..ayaw ko na rin namang mangako kasi kung sa magulang ko nga ay pumalpak ako paano pa kaya kung sarili ko pa mismo ang paasahin ko..minsan kapag matutulog na ako, iniisip ko kung ano kaya ang magiging kinabukasan ko..madami akong pangarap, madami akong ninanais marating..gusto ko na kahit papaano ay may maipagmalaki naman ang pamilya ko nang dahil sa akin..gusto ko naman na guminhawa sila kahit konti lang..sila lang naman ang mahalaga sa akin, sila ang dahilan kung bakit ako nandirito..kaht na minsan parang gusto ko nang mawalan ng pag asa..pero naiisip ko kung paano naman sila..alam ko na kasakiman siguro na isipin ng isang anak ang mawala ng maaga para makatakas na sa mundong ito..isipin ko pa lang na umiiyak ang nanay ko at mawalan ng ulirat sa sobrang pangungulila ay nabubura na agad ang masamang isipin na ito sa utak ko..sadya nga siguro na dumarating sa buhay ng isang tao yung punto na kelangan mo munang huminto sa isang tabi at isipin kung kakanan ba, kakaliwa, babalik o dideretso? Kapag nakapili ka na kung ano ang gusto mong mangyari kelangan mo ng panindigan ito, kc ang buhay para din yang sugal may nananalo may natatalo..tanggapin mu kung ano ang nakamit mo kasi deserving ka sa bgay na yun..kung hindi man umayon iyon sa pinangarap mo marahil nagkulang ka rin o di kaya di mo itinodo ang pagtaya..pero tulad din ng sugal, ang buhay may sapaw at draw…pag ginugol mo ang buhay sa pang gugulang at panlalamang ang karma nyan pang gugulang din may sapaw pa..Sino nga ba namang tao ang masasabi nating naging matagumpay sa buhay? Sa totoo lng para sa akin ay parang wala naman, wala maliban dun sa mga taong ang ginawa ay magpayaman at magpasikat, mga taong nagpilit maging tanyag at nagpakadalubhasa..pero kung tutuusin, tagumpay bng masasabi ang kanilang natamo gayong hindi nila na enjoy ang buhay nila sa mundo kasi kalahati nito ay nasayang dahil sa pagka-abala sa mga bagay na munti lng ang kabuluhan o wala talagang halaga..hindi rin naman natin sila masisi kasi nga yun ang kanilang pinili ang kanilang tinayaan..kaya ngayon heto nag-iisip pa rin ako kung saan tataya..kung anu ang tatahakin..Pero sa huli naisip ko rin. Kung puro pagtaya at pag sugal lang ang gagawin natin sa buhay ano kaya ang ating mrarating? Ah, basta! Ang mahalaga lang ngayon sa akin e yung maibgay ko ang pangangailangan ng pamilya ko, makakain ng 3 beses sa isang araw at matulog ng mahmbing sa gabi..basta indi ko na iisipin ang bukas..bahala na…bahala na si lord kasi siya lang naman talaga ang nakakaalam!

Ex-Mayor, Ex-Wife, Ex-Girlfriend....Ex-Parents?

I have been wondering, why other people could manage to dispose of their aging parents? I have seen a lot of these and have heard stories of abandonment. I personally could have died just the thought of it. Our parents were the ones who delivered us into the world. They took care of us, nurture us and love us. As we grow they have tried so much to provide us life’s basic things for us to become healthy and strong. Most fathers toil all day long to earn money for their family. Our mothers would then try their best to make both ends meet. Even if they cannot afford to do something they will still try to achieve it. If only they have the power to make the impossible things possible they could have done it. But, they were mere mortals. They could only do things within their limit. We should have known better, that it is very hard for a parents to endure solitude especially on the waning days of their lives. We should have known that we will become parents too and old age will soon come and we do not want to be alone too. Life is like a winning race they say, in analogy to this, we can say that our parents are our mentor, our trainer, our couch and we are merely their students, their player. For them watching as grow and become a successful individual is enough proof of their perseverance to attain the first prize. We should not fail them, we should not fall short of their expectations. Obedient children as we are, we have the obligation to look after our parents and our elderly and I think that this might be the best time to show them our love and affection. I should not be writing these thing because the love for our parents are innate and is embedded in our culture. I just thought that there is a need for you to be reminded. Remember this, there can always be ex-wife, ex-housemate and ex-husband but there wont be and will never be ex-mother or ex-father or ex-parents!

Precious Precocious Memory

I have been thinking what to share in this blog because I have a lot of things going on in my mind like politics maybe or discuss some recent events like the Beijing olympics. I have to pause for a second and then go on for maybe just a little introduction of myself. My name is Ronel. My mother told me that its meaning was “song for the god” but ironically I can’t sing for god’s sake. I am the only boy among a cluster of four siblings. I am also the “bunso” (it means youngest in Filipino), people usually think that I am the spoiled or the favorite in the family but their wrong. I usually do the house errands and do the sub for the cooking when my “nanay” (mother in Filipino) is not around. I have also collected a good amount of scolding and pinching because I am too “pasaway” (naughty boy). I could not recall a time when I was not reprimanded. Everytime I go out and play with the neighbors I always end up like the bully. However, they always invite me to play because I give them “chichirias” (snacks). Kids are always like that, it does not bother them whether you hit them yesterday, anger just fade away that easily just on sight of the littlest thing that you have. Our neighbor used to ask my mother, where is your mischievous son? and she would reply, Oh, my son? He has become a good and handsome man now! I love my mother forty times more for saying that, and as expected of all mothers, they would always say good and beautiful things about their children. I was never my parents pet but I always make them proud by winning gold medals in my many quiz and spelling bee contest. My sisters who are jealous of my award will then tease me to like spell the word RENDEZVOUS and I will then tell them to spell CZECHOSLOVAKIA before I spell the word and then they will suddenly change the topic. I am glad that I have them as my siblings even though they always make a fool of me. There is this one time when a playmate told me you are “supot” pa and I retorted and so what I’ll be tule na this coming summer. I did not know that my sister heard of this ridicule and he told the boy, “so what if his uncircumcised yet, his putotoy is evidently bigger naman than yours”. That comment really blew my funny bones and for that I loved my sister twenty times more than before. I really have a very interesting experience as a child, as a school boy and as a youth. One thing that constantly reminds me of this experience is when the rain pours so heavily and the trees would sway like their dancing with the wind. Inside the house my sisters and I would watch television or play scrabbles and my mother will then give us a bowl of instant noodles to warm our stomach. How I wish we can do that again. How I wish I have the power to turn back the hands of time and be in that youthful bliss again!